Orhan Veli Kanık, Ölüme Yakın

Orhan Veli

Biz şiirlerimizi kendi sığ kelime dağarcımızla yazar, yaşadığımız yoğun duyguları dörtlükler halinde kağıda döker adına da şiir derdik...

Sadece sevgiliye yazılan ergen duygularıyla sınırlıydı şiirlerimizin muhteviyatı... 

Sevdiğimizin adını dağlara yazarak, resmini buğulu camlara çizerek tutturduğumuz kafiyeler bize şiir hissi yaşatıyor kendimizi şair kategorisine layık görüyorduk... 

orhan Veli

Platon "Aşkın dokunuşu ile herkes şaire dönüşür" diyerek dönemsel şairlere destek niteliğinde güzel bir durum değerlendirmesinde bulunmuştur. Yine Saltuk Sermiha "Ağlama anne, şairdir oğlun. Meslek icabı bu hüzün." diyerek, şairlerin melankoliden beslendiklerini vurgulamak istemiştir....

Usta şairlerin şiirleri de aşağıdaki gibi oluyor işte... Dinlerken herkes kendinden bir şeyler buluyor ve onu benimseyerek içselleştiriyor... Üzerinden kaç yıl geçerse geçsin realitesini hiç kaybetmiyor ve bu güzel dizeler dilden dile gönülden gönüle kuşaklar boyunca aktarılıyor...

---

Ölüme Yakın / Orhan Veli 

---

Akşamüstüne doğru, kış vakti;
Bir hasta odasının penceresinde;
Yalnız bende değil yalnızlık hali;
Deniz de karanlık, gökyüzü de;
Bir acaip, kuşların hali.

Bakma fakirmişim, kimsesizmişim;
-Akşamüstüne doğru, kış vakti -
Benim de sevdalar geçti başımdan.
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış;
Zamanla anlıyor insan dünyayı.

Ölürüz diye mi üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayri?

Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz.

---