En Son Neye Sesli Güldüm #2

Hangi Günümüze Gülelim

Beni takip eden kıymetli okurlarımız bilirler, En Son Neye Sesli Güldüm konulu bir seri başlatmıştım... Bu serinin üzerinden 1 yılı aşkın bir süre geçmesine karşın ikincisini henüz yayınlayabildim... Seri demek; "herhangi bir yönden bir bütünü oluşturan ve belli bir kurala göre birbiri ardınca yer alan şeylerin tümü." demektir... O zaman tanımda belirtilen kural gereği birbiri ardınca yer alacak yeni içerikler üretip bu seriyi zenginleştirmem gerekiyor... Günümüzde yokluğu en fazla hissedilen hasletlerden biri değil midir gülmek... Ekonomik sıkıntılar ve ülkemiz üzerinde oynanan kirli oyunları bertaraf etmek üzere yaptığımız sınır ötesi hamleler dikkatlerimizi bu kanallara vermemize ve gülmeye karşı tavırlı hale gelmemize vesile olmaktadır...

Sumbat bir adam...

Arkadaş çevremin tercihen bilge insanlardan oluştuğunu düşünüyorum... Bu meyanda kendimden geçercesine güldüğüm anların süresi çok azdır... İş arkadaşları dışında bir araya gelip sohbet ettiğim bir arkadaş gurubum yok... Ben denizin zaten içe dönük, durgun ve sumbat bir yapısı vardır... Üzücü de olsa hoş sohbet bir ademoğlu olmadığımı kabul ediyorum... Eskiden seçmendik ve siyasi tartışmalar sadece seçim dönemleriyle sınırlı kalırdı... Şimdi ise bir araya geldiğimiz anda ve her fırsatta siyasete bodoslama daldığımızdan ortalık boş lakırdılardan geçilmez oldu...

Mahzun olmak üzerine bildiklerimiz.

Cahit Zarifoğlu'nun Zengin Hayaller Peşinde isimli kitabındaki mizah üzerine başlıklı yazısında, mizaha olan yaklaşımını yerdiği gibi; "Yazılarımızda arada bir de olsa fıkralar anlattığımız oluyor. Her defasında acaba iyi mi yapıyoruz, anlatmasaydık daha iyi olmaz mıydı, diye düşünüyorum. Sebebi ise gülmek ve ağlamak üzerine, hüzünlü olmak üzerine, mahzun olmak üzerine bildiklerimiz..." mizaha olan bakışımızı sorgulamaya itiyor bizi... Konumuz gülmek üzerine olmasına karşın dramatize konusundaki ustalığım yine baskın çıktı :)

Bu günler yaşanacak

Arabesk müziğin mihenk taşlarından Ferdi Tayfur'un şarkısında dile getirdiği gibi ;

Bazen hayatın yükü,
ağırdır çekeceksin...
Bu benim son nasibim,

kaderim diyeceksin...

Yarın nasıl geçecek,
nereden bileceksin...
Üzgün olsan ağlasan,
bu günler yaşanacak...

Evet sevgili dostlar işte böyle... Maalesef ki, ortadoğu'nun ve coğrafyamızın bir kaderiymiş gibi bu zor günleri yaşamaya devam ediyoruz... Her şeye rağmen Mevlam gülmekten bizi geri koymasın diyerek üsteki yazdıklarımla bütünlük arz ettiğini düşündüğüm trajikomik bir videoyla sizleri başbaşa bırakıp konuyu noktalayalım... Sağlıcakla kalınız...