mutluluğundan vakit çalmış, muhabbetine hadsiz bir virgül atmış gibi sayarım kendimi...
Arsızlık yapıyorsun, onun umrunda olduğunu mu sanıyorsun der, paralarım gönlümü...
Bu döngü mütemadiyen böyle sürer gider ve ardından yapılabilecek en asil davranışa sığınırım... Sabır mağaramda inzivada susarım...
Hem sen, ah bu beni bilirsin... uzaklaşmak isteyen serçenin kanadına yel olurum...
Gönlünce uçsun diye engin maviliklere, hürriyete...
Filhakika; sen bana olmadın ya bir nefes... Üzelme, ben de sana olmam kafes...
Güçsüz Karınca...
Yorum Gönder
♡ Yorumlarınıza en kısa sürede geri dönüş yapılır.
♡ Üyeliğiniz yoksa dahi anonim profili seçerek yorum yapabilirsiniz.