şimdi, penceremden dışarıya baktığımda hissettiklerimi izaha kalkışacak kelimelerim yetersiz... hangi dil yaşama sevincimi tarife tercüman olabir... ilkbahar güneşi altında şımaran çuha çiçeklerinin sevinç çığlıklarını kim tekrar edebilir... bir arının papatyaya uçarken hissettiği coşkuyu, bir derenin melodik şırıltısı üzerinde pır pır uçan serçenin, yaşamaktan duyduğu mutluluğu kim tarif edebilir tastamam... yaşamak lazım azizim... bir kelebek hafifliğinde, kimselerden ve zamandan bir şey beklemeden yaşamak... masal tadında güzel anlar yaşamak düşsün nisibime... ve bir de, yaşadığım her güzelliğe layıkıyla şükredebilme teslimiyeti olsun yüreğimde...
