Canım arkadaşım hüzün

Canım arkadaşım hüzün.... Çok uzun yıllar önce, meslek icabı tanışıklığımız vardı kendisiye... sözde sosyal medyadan bir vesileyle tekrar görüşüp hasbihal ettik...

" Kalbi olanların çok az olduğu yitik çağda; hüzünlenmek bir ayrıcalıktır.... Hüznü taşımak da! " felsefesinden aldığımız feyzle, hüzünlü sözler, depresif damar şarkılar ve malumun ilanı gibi yansıyan efkar abidesi fotoğraflar paylaşınca, hemen müdahil olur ve sorardı. Nedir senin bu halin?

Spinoza, her hüzün bir parça fakirleşme, bir parça küçülmedir diyor...

Ben inatla gülümse demesine direnir, " Hüzün ki en çok yakışandır bize, belki de en çok anladığımız " diyerek Nazım Hikmet'ten alıntı yapar, yılların birikimi efkar ve hüzün kültürümü terkedersem, " Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya, Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!" diyen üstad Necip Fazıl Kısakürek gibi kendimi çaresiz hissederim derdim...

Gülebilirdik tabii ama gülmedik. Artık olmaz. Nicedir peşinde koştuğumuz o yalnızlığa kavuştuktan sonra artık gülmüyoruz. (J. CORTAZAR / Mırıldandığım Öyküler)

Sosyal medyada fazla aktif değildi ama önceden paylaştığı fotoğraflarına bakınca gördüm ki, gerçekten de benden istediği bir çehreyle, yani gülümseyerek poz vermişti kameralara... Bir muallime de bu yakışırdı... neticede ihtiyacımız olan şey, öğüt veren değil yaptıklarıyla bize rehberlik eden rol modeller değil mi?...

"Hiç alışamadım gülmeye, hüzün vicdanıma daha uygun..." diyen Nuri Pakdilin sözüne vurgu yaptıkça, benden umudu kesmiş olacak ki, hiç olmazsa fotoğraf çektirirken bari gülümse demişti... Sonra da, fazla vakit kaybettirdiği gerekçesiyle bir süre sosyal medyadan uzak duracağını söyledi ve bu kararının arkasında durarak tutarlı bir insan olduğunu gösterdi...

Allah, acıdan saklasın bizi. Hüznün kalp ağrısı kalsın. Dünya ancak böyle hüzünle güzel!  - hasmet babaoğlu

Onun mütemadiyen gülümsemesini, kendisine yakışıyor olmasına yorarak, fotoğraflara özel senin gülümsemelerin diyordum.... Hiç bir fotoğrafında kendisini somurturken gömek vaki olmadı çünkü... Planlı ve sorumlu bir yaşam tarzı vardı ve işlerini iyi takip ettiği için düzenli bir hayatı olduğunu düşünür, iç huzuru yüzüne vurur sanırdım...

''İnsanın ruhunu yücelten acı, ucuz bir mutluluktan daha değerlidir..'', Dostoyevski  Suç ve Ceza

Kendisinin de toz pembe bir hayatı olmadığını, hatta hiç kimsenin hayatının ekranlara yansıdığı şekliyle keyifli olmadığını belirterek, duygularımızı içimizde yaşayarak kontrolsüz dışa vurumlardan kaçınmalıyız manasına gelen tafsilatlar yapardı...

Hülasa; telkinleriyle hayatıma istikamet çizdiğini söylemeliyim... Artık fotoğraflarımda en azından tebessüm ediyor, depresif şarkılar paylaşmıyor,  haleti ruhiyemi orta yere seren sözler ve şiirler paylaşmıyorum... tercihen pozitif olmaya ve olumlamalarla yoluma devam ediyorum...

Ez cümle; Bir ressam edasıyla, bende gördüğü olumsuz yansımalara, sihirli fırçasıyla dokunarak uzaklaştı yörüngemden...

Canım arkadaşım tebessüm... gülmek eğreti durmuyor artık yüzümde... iyiki varsın... Arkadaş listemde online görünmesen de biliyorum ki bu arkadaşını merak ediyor ve zaman buldukça gülümseyen yüzüme bakıp mutlu oluyorsundur umarım?...

---

iyt.05 Nis 2017