Şimdi, penceremden dışarıya baktığımda gördüklerimi ve hissettiklerimi izaha yeltenecek kelimelerim kifayetsiz... Hangi dil yaşama sevincimi tarife muktedir olabir... İlkbahar güneşi altında şımaran çuhaların sevinç çığlıklarını kim tekrar edebilir eksiksiz... Bir arının papatyaya uçarken hissettiği coşkuyu, bir derenin melodik şırıltısı üzerinde pır pır uçan serçenin, yaşamaktan duyduğu sevinci kim tarif edebilir tastamam... yaşamak lazım azizim... bir kelebek hafifliğinde, insanlara yük olmadan, kimselerden ve zamandan bir şey beklemeden yaşamak... Masal tadında güzel anlar yaşamak düşsün nisibime... ve bir de, yaşadığım her güzelliğe layıkıyla şükredebilme iradesi ve teslimiyeti olsun yüreğimde...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
YanıtlaSilDeğerli yorumunuz ve beğeninizi yorumunuzla taçlandırdığığınız için teşekkür ederim...
Sil