Ateş Gecesi Final

[line] Hayatta artık bellibaşlı bir beklediğim ve istediğim yok; bazıları gibi beni beş on para için oraya buraya koşturacak, yaşıma göre fazla ağır ve yorucu işlerle hırpalayacak  bir geçim sıkıntım yok.

Hattâ yaşamak hırsımı arttırarak beni az çok oyalayacak bir hastalığım bile yok. Yeknesak aydınlık, şiirsiz bir akşam üstünde hiçbir sürprizi olmıyacak bir geceyi bekliyen bir insan vaziyetindeyim.

Zaten gençken de hiçbir büyük hırs ve maksadın, hiçbir büyükhayalin adamı olmuş değilimdir.Aşklarım oldu: Küçük. Mevki, para, şöhret, gösteriş arzularım oldu: Küçük. Zaman zaman kalkınışlarım, bazı fedakâr ve kahraman jestlerim oldu: Küçük ve süreksiz... Hiçbir illüzyon ideali uzun zaman devam ettiremedim.

Zaman ve mevsimlerinde birçok şeyleri asıl zannettim. Fakat uzun bir koşuda birdenbire soluğu kesilenler gibi daima yolumun yansında dindim ve bütün öteki koşucuların hareketi bana boş bir yorgunluk ve nafilelik gibi göründü.

Evet, hiçbir maddî sıkıntı, korku ve gailesi, hiçbir şikâyet bahanesi olmıyan bir adamım. Fakat bununla beraber içimde daima umduğunu elde edememiş, kendisine edilen bir vaitte durulmamış bir adam hoşnutsuzluğundan kendimi kurtaramadım.

Ancak bana verilip de tutulmıyan vait nedir? Galiba asıl şikâyetim bunu bir türlü anlıyamamış olmamdandır.

Söylediğim gibi Afifeyi, hele son zamanlarda sık sık hatırlıyorum. Gençliğimde kalbim ve zevkimden ziyade gurur ve nahvetimi doyurduğu için bana yüksek görünen maceralarım olmuş ve Sklavakilerin yoksul ve bedbaht kızı bana bütün o asıllar arasında ihmal edilecek, hattâ bir parça utanılacak bir fer gibi görünmüştür.

Fakat gariptir ki şimdi eriştiğim zirveden arkada kalan hayata baktığım zaman fer diye kabul ettiğim Afifenin gittikçe asılları çiğnediğini, son gecemizdeki çehresile birinci plâna geçtiğini görüyor ve o tutulmamış va'de ait hasretimde hafif sükűn alâmetleri hissediyorum.[line] Reşet Nuri Güntekin'in Ateş Gecesi isimli eserinden bir bölüm okudunuz...

---