Evde Kal Türkiye Günlükleri

 

Atlar bazen huysuzlaşarak binicilerini üzerinden atarlar... Bu, atın binicisine karşı sergilediği net bir tavırdır... Yük taşımak için yaratılmışlarsa da binicide bir tuhaflık sezerlerse huysuzlaşırlar... Sıkıntı,  binici kendisini düzeltene dek sürer...  Çocukluğumda bir kaç kez merkebin üzerine binmişliğim ve binerken de düşmüşlüğüm var... Söylediklerim tecrubeyle sabittir... Ayrıca, gözlemlerimden hareketle söylüyorum bunları...

---

Binaenaleyh sözü şuraya taşımak istiyorum... 2020 yılıyla beraber, dünyamızda bir takım tehlikeli tuhaflıklar yaşıyoruz... Bu tehlikenin sonuncusu  covid-19 (Corona virüsü) saldırıları altında kalan insanlar şu an korku içerisinde  izole bir şekilde evlerinde yaşıyorlar...

Karantina günlerinin mümessili bizler yani canavarlaşan insan ırkıdır.. Narsistliğimizle, kibrimizle ve doymak bilmeyen egomuzla tanımlanamayan bir yaratığa dönüştük... Şükrü unuttuk... Empatiyi lugatımızdan sildik... Maddi ve manevi değerlerimizi  elimizin tersiyle iterek yerine parayı koyduk...

Evimiz sığınağımızdır... Sığınağımın penceresinden dışarıya baktığımda, önceki bahar aylarında yaptığım ritüelleri özlediğimi hissettim... Bahusus ilkbaharla birlikte ara sıra yüzünü gösteren güneşin altında şımaran mevsim çiçekleriyle süslenmiş fındık bahçelerine gidip çimenlerin üzerine boylu boyunca uzanıp etrafı seyredemediğim için meyusum... Bu yeisimi gidermek için ara ara kaçamak yapıyor olsam da coşku yerine, kaygı ve teyakkuz hali hakim oluyor ruhuma... [line]

[line]Yasak bir bölgeye izinsiz girmiş hissiyle kalıyorum her defasında... Baharın gelişini kutlayan kuşlar, üzerimden uçarken terennüm ettikleri musikileriyle, yaptığım şeyin doğru olmadığını fısıldıyor sanki... Fındık bahçelerinin bahara özgü o mis kokularına sanki fındık ilacı karışmış... İçerime çektiğim nefesler ohhh mis değil...   Çuhaların yüzleri düşmüş gibi, bakışları tahkir edici...

Daha önce zararlı otlar için attığım zehirden sanki onlar da etkilenmişler de bu sebepten bana kinlenmişler gibi renksizler... Bize yaptığınız fenalıklardan sonra, hangi yüzle bizden keyif vermemizi beklersiniz kafasındalar... Maamafih, sanki protesto eder gibi bu bahar panayırına en az sayıda türle katılım sağlamışlar...[line]

[line]Fındık tomurcukları da dertli... Baharı özleyip güneşin yolunu gözleyen tomurcuklar biraz sıcaklık görünce hemen şımardılar ve hoşgeldin bahar şarkılarına yapraklarını çıkararak alkış tuttular... Buna içerlenen kış, henüz ölmedim hiddetiyle soğuk yüzünü göstererek fındık tomurcuklarını amiyane bir tabirle morarttı... Bugün itibariyle, gözlerindeki morluklara rağmen az da olsa toparlanmış gördüm...

* * *

Sonra temiz kaynak suyu almak üzere mahalleme doğru yol alırken, 80 yaş üzeri dayımla hanımını yolun kenarında gördüm... Malum fındıklara gübre atma zamanı geldi... Onların da evlatları yanında yok... Haliyle  fiziksel kuvvet isteyen bu işi, güçsüz bedenleriyle kendileri yapmaya çalışıyorlar...

Yardım ister misin şeklindeki soruma Dayımın verdiği cevap, zahmet olmasın yeğenim, biz gocarıyla yavaş usul çekiyoruz demesinden aldığım net mesaj Lütfen Yardım Et yeğenimdi... Yaşlılara sokulmayın ikazı sebebiyle geçip gitmek istediysemde, vicdanım buna izin vermedi... Arabayı yolun kenarına park ederek yanlarına indim... 50 kiloluk 3 Çuval gübreyi bahçelerinin üst tarafına taşıdım... Dayım öyle güzel dualar etti ki yorgunluğum o güzel duaların altında ezik kaldı...

* * *

Gübreleri bahçeye taşıdıktan sonra, onları fındık ocaklarına atmak üzere hanımını bahçede bırakarak, kendisi benimle birlikte eve geldi... Arabadan inerken dualarını yeniledi... İmtihan dünyası ve bir dizi sınamadan geçiyoruz... Dayımın evinin kenarında yetiştirdiği incir ağacından hemen her yıl yediğim yemişlerin hakkını verebildiysem ne mutlu bana...[line]

[line]Yine bu sabah dışarı çıktığımda, 65 yaş üzeri bir komşum, arabayla markete gidip traş kremi alalım dediğinde, ben alırım senin gelmene gerek yok diyerek reddetmiştim... Akşam ilçeye dönüşte aklıma geldi ve markete uğrayıp traş kremini alarak kendisine teslim ettim... Yaşlılar bugünlerde kendilerini dışlanmış ve değersiz hissediyorlar...

* * *

Dayımı bıraktıktan sonra annemin evinin yanında bulunan çeşmeden damacanalara su doldurup ilçeye geri döndüm... Benim için bir tur atıp eve gelmek, o güne dair ictimai bir faaliyet  yapmış hissiyle dinginleştiriyor... Her şey bir an evvel normale döner  inşallah diyeceğim tutuyor,  fakat sonra karantinadan önce her şey normal miydi ki? sorusuyla duraksıyorum... [line]

[line]Umarım başta bizler yaratıldığımız fıtrat üzerine  yaşayan insanlar oluruz yeniden...  dünyamız da asude ve olağan akışındaki günlerine geri döner... Hz. Adem'in Cennetten kovulup sürgün yeri olarak gönderildiği dünyamızda huzurlu bir ömür süreriz! Mevlam başta corona virüsünden olmak üzere tüm salgınlardan kazalardan ve belalardan bizleri korusun inşallah... Kaybettiğimiz hastalara mevladan rahmet, yakınlarına sabır ve hastalarımıza da acil şifalar diliyorum... [line]Bizim gibi okumayı sonradan alışkanlık edinenler için yazmak kolay değil... Haz alıyor olsamda neşretmekten, yazma kabiliyetiyle gark olmamışsan yeryüzüne,  yoruyor insanı... Her şeye rağmen bir şeyler yazmış olmaktan duyduğum mutluluğun tadına doyamıyorum :)... Sağlıcakla kalınız... Yazı ve fotoğraflar 28 Mart 2020

[line]