Ölmekte Olan Adam ve Akbaba

Halil Cibran'ın Rüzgür Gülü isimli eserinden, "Ölmekte Olan Adam ve Akbaba" isimli şiiri...
[line]

Ölmekte Olan Adam ve Akbaba

Bekle, bekle, biraz daha bekle benim sabırsız dostum.
Sabrının tükenmesine neden olan,
Perişan olmuş bu bedenimden yakında kurtulacağım.
Senin dürüst açlığını bekletmek istemezdim,
Kısa bir süre daha bekle;
Ancak bir nefesten oluşan bu zincir,
Kırmak için çok sağlam.
Ve zayıf olan her şeyden,
Daha zayıf olan yaşama arzusu,
O güçlü ölme isteğine galip geliyor.
Bağışla beni dostum; çok geciktim.
Hatıralar tutuyor ruhumu;
Geçmişte ki günlerin geçit alayı,
Bir hayal uğruna harcanan gençlik,
Gözlerimi kapamama engel olan bir yüz,
Bir ses; kulaklarımda dolaşan
Ve elimde dokunan bir el.
Affet beni, seni çok beklettim.
Şimdi bitiyor, her şey rengini kaybetmeye başladı;
Yüz, ses, el ve bütün bunları bana getiren sis.
Düğüm çözüldü.
İp koptu.
Yiyecek ne de içecek olah şey gitti.
Yaklaş, benim aç dostum;
Sofra hazır,
Serbest ve ucuz yemek,
Şefkatle veriliyor.
Gel de gagam buraya sok, sol tarafa,
İçinde küçük bir kuşun olduğu kafesi kır,
O ki kanatları artık çırpınamıyor:
Seninle birlikte göğe uçurmak isterdim onu.
Gel şimdi, bu gece ev sahibin benim, dostum,
Ve sen de benim tatlı misafirim.

Halil Cibran

---