Doğaya, çiçeğe, böceğe, saflığa, efendiliğe olan inancımız, cemiyet içindeki sahte yüzlerin ucuz ayak oyunlarından menediyor bizi... ' İnsanların hesap makinesi gibi ortalıkta dolaştığı bir dünyada, "yakın çevre" deyince, artık aklıma kuş, çiçek, çocuk, ağaç, kitap gibi şeyler geliyor. ' diyen İbrahim Tenekeci gibi camdan kalpler taşıyan değerleri, kendimize yakın bulduğumuz insanlar zümresinden saymayalım da yerine kimleri koyalım...
Bizim ıssızlığımız, kalabalıkların kontrolsüz dışa vurumlarına karşı tepkidir... Korktuğumuz için değil, savaşmaktan yorulduğumuz içindir bu kaçış... Onların aymazlığına, bitmek tükenmek bilmez haklılıklarına ve hakikatte haklı bile olsalar usul bilmez üsluplarına biraz durun, durun biraz diyebilmek içindir kayboluşlarımız... Ben susayım yokluğum konuşsun sizinle, muhatabınız olarak diyebilmektir....
Bizim kaçışlarımız ölmeden geri dönülmeyecek minvalden... Sevginin, saygının, tavrın, üslubun ve karekterin yeniden hakimiyet bulacağı güne kadardır, ejderha görmüş deve kuşu yavrusu gibi kaçışımız... Bu konuda da yalnız olmadığımı biliyorum...
"Fazla tevazunun sonu vasat insandan nasihat dinlemektir." der İbni Haldun. Nuri Bilge Ceylan da ekler: “Mütevazılık falan hiçbir zaman gerçek bir üst değer olamamıştır bizde. Bir ortamda mütevazı olmaya kalkarsanız saygı hemen azalmaya başlar."
İşte biz de tam da bu noktada bulanlardanız kendimizi...
Yani demem o ki sevgili dostlar; yeni tip Covid-19 Corona Virüsüne önlem olsun diye evde kaldığımız bu miskin günlerde hissettiklerimiz, bizim için sıradan yaşadığımız günlere müsavi günlerdir... Allah kötülüklerden saklasın ve korusun bizi... İnsanlar korumuyor... Sağlıcakla Kalınız...
Yorum Gönder
♡ Yorumlarınıza en kısa sürede geri dönüş yapılır.
♡ Üyeliğiniz yoksa dahi anonim profili seçerek yorum yapabilirsiniz.