Rahat Yazı Yazmak!

Rahat yazı yazmak diye bir tabir var mıdır? bilmiyorum fakat varsa da bu tabir bana uymuyor... Zira yazarken zorlanıyor, tıkanıyor, yoruluyor ve bırakıp sonra tekrar başlıyorum... 

Yazmak, doğurmak demektir... Dünyaya yeni bir bebek getirmekle müsavi tutmuyorum bu doğumu fakat her doğum sancılı olur... 

Bir çırpıda yazıp bitiriyorumculara da imrenmedim doğrusu... Biteviye yapılan şeyler sıradanlığın dışına çıkabilir mi? Umumiyetle hayır!...

Yazılan mevzuyla alakalı araştırma yapılmalı, konu zenginliği için alakalı sözler, kısa hikayeler ya da googlenin eskimiştir deyip tarihin karanlık dehlizlerine hapsetmek istediği farsça kelimelerimizi (Osmanlı Türkçesi, ya da Cumhuriyet Dönemi yazarlarımızın kitaplarında kullandığı kelimeler)  aşırıya kaçmamak suretiyle makalelerimize serpiştirmeliyiz... 

Başımızdan geçen bir hikayeyi anlatıyor bile olsak, bunu zenginleştirmek adına yapılması gerekenleri araştırıp yazımıza monte etmeliyiz...

Yazdım, zaman ayırıp okudunuz... Sonra yorumlayıp onura ettiniz... Buraya kadar güzel fakat okuyucuya bir şeyler katabildim mi? Yoksa yazdıklarım lafıgüzaf mı?

Okuduğu kitapları, izlediği filmleri ya da gezilerini bir solukta yorumlayabilen kişisel blog muharrirlerimiz de yok değil... Onlar konularına hakimler ve yetkinlikleri sizi  yorumlayamaya davet ediyor ve  icabet ediyoruz... Ne mutlu onlara!...

Üstad Necip Fazıl Kısakürek, "Tomurcuk derdinde olmayan ağaç, odundur" demiş... Yazmak için bir derdimiz olmalı... Hadi toplum için bir derdimiz yok diyelim... O vakit yine de yazdıklarımızda bir estetik olması gerekmez mi?

“Amacımız; imkansızı mümkün, mümkünü kolay, kolayı da zarif ve zevkli yapmanın yollarını bulmaktır.”  demiş Moshe Feldenkrais... Bulamaz isek te bunun derdinde olmamız kafi!...

Rahat blog yazısı yazanlara biraz sert girdik... Hakem olarak halk jürimiz pozisyona hakim...  Siz değerli karilerimizin vereceği karara saygımız vardır... 

Ya da siz en iyisi bu yazdıklarımı hiç dikkate almayın... Esen kalın...

---

[favorite]